Mike Smit is zijn racecarrière begin 2012 begonnen door in de DNRT Toerklasse uit te komen met een Renault Clio. Klein verschil is dat Mike dit doet in een auto die volledig handbediend is omdat Mike een hoge dwarslaesie heeft. Keer op keer verlegt Mike zijn grenzen. Hieronder lees je het raceverslag van de eerste race van seizoen 2013 waarin Mike zichzelf heeft opgewerkt naar de Sportklasse.
Ik ben op zoek…
Na het succes tijdens mijn debuutjaar in de Toerklasse was ik bang dat het nieuwe begin in de Sportklasse tegen zou vallen. Één ding wist ik zeker: als je na een debuutseizoen in de Toerklasse de grootste beker mee naar huis krijgt, dan kun je jezelf alleen verbeteren door in een snellere groep te gaan rijden. We hadden echter niets aan de Clio gedaan om ’m sneller te maken maar in de wetenschap dat de Clio Cup vroeger minder dan twee minuten voor een rondje Zandvoort nodig had, ben ik dit seizoen op zoek naar een seconde of zes!
Shakedown met waterballet
Omdat de Clio tijdens de winter grondig onderhanden is genomen, leek het me verstandig om een paar keer te gaan trainen voordat de wedstrijden begonnen. In mijn laatste stukje schreef ik “Weer of geen weer; de winter is wat mij betreft over!” Helaas was het “geen weer” tijdens de OCA oefendag. Maar ja; afspraak is afspraak dus op 9 maart om kwart over 8 stond ik op een leeg Circuit Park Zandvoort te wachten totdat de Clio zou arriveren. Ik had het laatste mailtje gemist waarin stond dat 10 uur vroeg genoeg was, dus ik had ruim de tijd om koffie te drinken en de sleutel van box 1 en 2 op te halen.
Helaas had ik er niet aan gedacht om te vragen of de jongens van Koeten mijn regenbanden wilden meenemen, dus ik was verplicht solidair met de meeste coureurs die, net als ik, op Toyo’s de strijd aan gingen met de weergoden. Die weergoden gingen op 9 maart ook voor een record (24 uur regen achter elkaar) dus ik kon een verbetering van mijn eigen PR wel op m’n buik schrijven!
Volgens mij werden er wel weer records gebroken op het gebied van grindbakexpedities! We waren vooraf geïnformeerd dat er flink gevlagd zou worden en dat er af en toe een paar auto’s de baan zouden verlaten. De baan was zeiknat en inderdaad: links en rechts vlogen er auto’s van de baan. Pas toen ik een Alfa in de S-bocht op z’n dak zag liggen (waar geen Baco te bekennen was) drong het tot me door dat niet alles bij de oefeningen hoorde.
Aan het eind van de middag mochten we nog een aantal ronden voluit gaan, maar inmiddels was het zo vochtig in de auto dat de ruiten voortdurend besloegen. Ik had er al een lange dag op zitten en de auto was nog onbeschadigd dus: tijd om te stoppen.
Het gevoel terug
Op 19 en 20 maart kon er de hele dag getraind worden maar aangezien de auto prima was en ik geen endurance coureur ben kwam ik dinsdagochtend de 19e uitgeslapen op het CPZ aan waar al flink geknald werd. Ik wilde graag een race simulatie doen omdat ik vorig jaar een aantal “issues” heb gehad die pas in de laatste 4 ronden naar voren kwamen.
Om half twee ben ik de baan op gegaan en ik werd gelijk meegezogen in het hoge tempo van allerlei deelnemers die er al aardig vaart in hadden. Er reden een stuk of 6 formulewagens rond dus we moesten goed in de spiegels blijven kijken en de verschillende Westfields en Caterhams bleken zeer bedreven in het “laat remmen” (niet proberen uit te remmen dus!). Ik was redelijk te wagen aan een witte BMW met blauwe strepen waar ik dan ook meerdere duels mee uitgevochten heb en uiteindelijk klom ik pas om half vijf weer uit de Clio (tussentijds natuurlijk wel getankt en een paar keer wat gedronken).
Volgens mijn vader die langs de baan stond te klokken had ik het tempo aardig te pakken en met een voldoen gevoel en veel vertrouwen in de auto gingen we naar huis.
Nieuwe start
Ik begon met lage verwachtingen voor het eerst in de Sportklasse, maar ik had er zo’n zin in dat het me niet uitmaakte op welke plek ik zou eindigen. Ons vaste adres (box 7 en 8) was keurig ingericht met een pitvloer en de reclamehekjes die normaal op de rally paddock staan. De jongens van Koeten hadden de spulleboel verdeeld omdat de ene helft van de ploeg met de Wolf Racing Cars het hele weekend in Spa aan het racen waren terwijl de andere helft drie dagen lang in Zandvoort mocht werken. Box 7 was voor de twee E30’s van Remko en Pieter en in box 8 hadden we de twee snelle Clio’s van Martijn en ondergetekende opgesteld.
Vrije training 6 april:
In de vrije training van afgelopen zaterdag konden we niet veel doen omdat we al na twee rondjes een rode vlag kregen vanwege een oliespoor op de baan. Daarna konden we nog maar twee rondjes rijden voordat we afgevlagd werden. De Sportklasse was iedere keer de laatste van de vier groepen en omdat er tijdens de kwalificaties van de andere groepen ook een paar akkefietjes waren, begon onze kwalificatie training pas om een uur of twaalf.
Kwalificatie training:
Ik wilde de kwalificatie training graag beginnen met een vrije baan dus ik had “race engineer” Rob gevraagd om de auto alvast vooraan op de pre-grid te zetten. Toen we de baan op mochten, ben ik er direct flink tegen aan gegaan. Ik was namelijk bang dat we weer na een paar rondjes weer afgevlagd zouden worden. Dit gebeurde gelukkig niet zodat ik uiteindelijk 10 rondes gereden heb met een 2:06.436 als snelste tijd! In deze klasse was mijn nieuwe PR slechts goed voor een 14e startplaats in een veld van 18 maar ik voelde me in ieder geval redelijk op m’n gemak tussen deze snelle auto’s.
Race 1:
De eerste race begon pas om een uur of drie en ik kon m’n startplek in eerste instantie goed verdedigen, maar bij het remmen voor de Tarzanbocht kwam er een rode BMW voorbij vliegen alsof ie een bank beroofd had! Vervolgens ging ie als een dolle tekeer zodat het me verstandig leek om er maar even achter te blijven. Helaas raakten we hierdoor ook de aansluiting met de voorgaande groep kwijt, dus toen de rode BMW voor de derde keer naast de baan gleed ben ik erlangs gegaan en heb ik geprobeerd om terug bij de groep te komen. Deze verdwenen helaas uit het zicht en toen ik halverwege de race mis schakelde voor de beklimming van de Hunserug, zat de rode BMW ook gelijk weer op m’n achterbumper. Ik was een beetje uit m’n ritme en omdat ik geen zin had in een aanvaring met het rode gevaar liet ik ‘m erlangs om gelijk de achtervolging in te zetten.
Ik kon de BMW vrij makkelijk volgen en had net bedacht dat ik ‘m in de laatste ronde voorbij zou steken toen de ophanging van z’n rechter voorwiel het begaf! Gelukkig deed de grindbak z’n werk zodat de BMW voor de vangrail stilstond maar voor het rode gevaar was geweken! In de op één na laatste ronde perste ik er nog een 2:06.279 uit maar meer dan een 14e plek zat er niet in.
Race 2:
De tweede race startte pas na vijven en ook deze keer mocht ik starten achter een mooie zilvergrijze Lotus. Deze start ging nog beter en ondanks dat ik in een sandwich tussen twee auto’s op de eerste bocht af stormde wist ik mijn positie te behouden en omdat de rode BMW die op miraculeuze wijze gerepareerd was, de auto’s achter mij ophield, kon ik deze keer de aansluiting met de groep vasthouden. Binnen een paar rondes was het helemaal leeg in m’n binnenspiegel terwijl ik nog steeds vlak achter de Lotus en een dikke BMW Z3 aanreed. Toen hun slicks opgewarmd waren moest ik helaas lossen maar door me te focussen op strakke racelijnen en late rempunten, reed ik halverwege de wedstrijd het gat naar de Z3 dicht met een snelste rondetijd van 2:05,639! De racedag was misschien te lang voor de Z3 want een ronde later kon ik ‘m uitremmen voor de Tarzanbocht en bij ‘m wegrijden. Geholpen door een storing in de Lotus ben ik als 10e geëindigd. Met een 14e plaats uit race 1 kwam ik als 13e in het dagklassement terecht.
Het waaide nog steeds behoorlijk in de pitstraat dus in goed overleg werd besloten om de prijsuitreiking bij ons in de pitbox te doen! Beregezellig natuurlijk en omdat het al na zevenen was heb ik ook nog met de pitcrew meegegeten en uiteindelijk reed ik pas om half 9 naar huis.
Topdag!
Mike Smit
Renault Clio #69
https://www.facebook.com/SmitRacingTeam
In mijn zoektocht naar de overige 5 seconden zal ik toch een keer de overstap naar een setje slicks moeten gaan maken. Alle donaties zijn daarom welkom op P648500 en naast stickers op de auto biedt ik de mogelijkheid aan om tegen betaling met mij mee te rijden op de sponsordag en/of als VIP gast aanwezig te bij mijn wedstrijden (info@smitracingteam.nl).